کاش

کاش روزی تو بیایی و ببینی که چسان

بی تو اندوه به من چیره شده

و نگاهم به ره است

و به امید به در کوفتنت

رو به در خیره شده



کاش روزی تو بیایی و ببینی که دلم

بی تو از خنده و گل بیزار است

و نگاهم

از غروب خورشید

تا پگاه سحری بیدار است



کاش روزی تو بیایی و ببینی بی تو

غرق در غمهایم

بی کس و سرگردان

در میان همه همهمه ها ، آدمکان

خسته و تنهایم



کاش روزی تو بیایی و ببینی تنها

یاد تو درد مرا تسکین است

و خدا داند و من

که صدای قدمت

تپش قلب مرا تضمین است



* * *

پس بیا ای همه خوبی و صفا

ای صمیمیت سیال فضا

ای پر از عاطفه و شبنم و شور

ای مرا مایه امید و سرور

تو بیا تا همه حرمان و غم و اندوهم

با سلام تو به پایان برسد

تا که این دربدر کوی وفا

با کلام تو به سامان برسد

تو بیا تا جلو خانه ما

باز هم غنچه و گل باز شود

تا سکوت لحظات سردم

غرق در خنده و آواز شود

تو بیا تا که پرستوی بهار

آشیان در دل من ساز کند

تا که دنیای نشاط و شادی

رو به من پنجره ای باز کند

تو بیا گاه هجوم گریه

اشک غم از رخ من پاک کنی

حزن و دلواپسی و دلتنگی

همه را یکسره در خاک کنی

تو بیا دست پر از عاطفه ات

تا بگیسوی مرا باز کند

تا سرانگشت نوازشگر تو

گونه سرد مرا ناز کند

منتظر ، چشم به ره، دیده به در

کی می آیی که حیاتم بخشی؟

دیو غم پای مرا بند زده

کی می آیی که نجاتم بخشی؟